Kerstcadeautjes
Het zal ongeveer 7 jaar geleden zijn geweest dat ik voor het eerst met mijn samengestelde gezin kerst zou vieren. Zelf deed ik nooit aan kerst met cadeautjes, maar nu was dat wel de bedoeling. Met kerst denk ik altijd aan twee scenes uit de dagboeken van Bridget Jones.
maandag 25 december 12.30h
Cadeautjes uitpakken was afgrijselijk. Ik slaak altijd verrukte kreten om te verdoezelen dat ik het cadeau weerzinwekkend vind, en dus krijg ik steeds verschrikkelijkere dingen. Van Becca bijvoorbeeld, die me, toen ik nog bij de uitgeverij werkte, een opeenvolging van elk jaar gruwelijker boekvormige kleerborstels, schoenlepels en haarversiersels heeft gegeven, kreeg ik dit jaar een koelkastmagneetje in de vorm van een klapbord [ze werkt nu bij de televisie].
uit: “Het dagboek van Bridget Jones”
dinsdag 19 december 9.00h
Gatver. Ik wou dat het gewoon alleen maar Kerstmis kon zijn, zonder cadeaus. Het is ook zo stompzinnig, al die inspanningen van iedereen, die weerzinwekkende stromen geld besteed aan onzinnige dingen die geen mens wil hebben: niet langer tekens van liefde, maar uit angst geboren oplossingen voor ongenoegen. (Hmmmm. Ik ben anders wel hartstikke blij met mijn nieuwe tas.) Waar slaat het nu op dat het hele volk zes weken lang humeurig loopt rond te rennen in voorbereiding op het examen in Andermans Smaak, waarvoor het hele volk dan en bloc zakt, en blijft zitten met gruwelijke berg ongewenste koopwaar als een soort radioactief afval? Als cadeaus en kaarten nu eens radicaal werden afgeschaft, dan zou Kerstmis een leuk heidens lichtjesfeest zijn om je af te leiden van die eeuwige winterse somberheid. Maar als de regering, kerken, ouders, traditie enz. maar blijven volharden in die uit cadeaus bestaande belasting die alles verpest, waarom dan niet invoeren dat iedereen voor 500 pond cadeaus voor zichzelf koopt, die uitdeelt aan familie en vrienden om ze dan ingepakt weer terug te krijgen, in plaats van deze afschuwelijke beproeving?
uit: “Bridget Jones, het nieuwe dagboek”
Of je worst lust
Zelf ben ik absoluut een voorstander van verlanglijstjes. Begrijp me niet verkeerd, ik hou er van om verrast te worden met een cadeautje, maar wat ik verafschuw is dat je een cadeautje koopt en de ontvanger doet er vervolgens nooit iets mee. Dat vind ik weggegooid geld en zonde van de tijd die er in het zoeken is gestoken. Zodoende riep ik dus dat eerste jaar dat ik graag een specifiek kookboek wilde hebben, Home Made van Yvette van Boven. En gelukkig kreeg ik dat ook. De jaren daarna heeft Yvette mij van al haar kookboeken voorzien. Nu ja, mijn lief kocht haar boeken en gaf ze aan mij. Het is dus ondertussen een soort traditie dat ik met kerst een kookboek krijg. Maar dit jaar was er geen nieuw boek van Yvette uitgekomen. Wel stond ik een paar keer met bak- en visbijbels in mijn handen, maar ik besloot al snel luid te verkondigen dat ik die niet wilde voor kerst. Dus toen kreeg ik de WORST story cadeau, van Samuel Levie, en met een voorwoord van Yvette van Boven, dat dan weer wel.
Verjaardagscadeautjes
Helaas ben ik vrij snel na Kerstmis jarig (de eerste week van januari), dus mag iedereen weer fijn iets gaan zoeken of ik iets gaan bedenken. Maar als je een paar dagen de tijd hebt om elke dag verlekkerd in je nieuwe WORST boek te kijken, dan weet je al vrij snel wat je wilt: een gehaktmolen met worstvuller!
0 reacties